Gemeenschappelijke tentoonstelling ARMIN GÖHRINGER - KLAUS PRIOR
Wat gebeurt er wanneer twee verschillende kunstenaars, die elk afzonderlijk totaal versschillende zaken creëren, zich niet enkel op gebied van prestatie elkaar treffen, maar zich ook door gemeenschappelijk werk met elkaar laten versmelten. Het duo-proces dat zich voordoet tussen de Duitse kunstenaar Armin Göhringer en de Zwitserse kunstenaar Klaus Prior was voor het eerst te zien in het Zwitserse Bazel. Deze tentoonstelling laat zien hoever elke kunstenaar moet gaan om zijn eigen standpunt te bevestigen of te verlaten. Of misschien een tweede handschrift toe te laten zonder aan eigen inspraak in te boeten. Hoe gedraagt dit zich ten opzichte van de aanspraak ‘de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie’ of aan het ‘conditio sine qua non’ van ieder kunstenaar?
Beide kunstenaars laten hun expressie vloeien door de nerven van het hout, het geeft hun een verbonden zeggingschap dat hun eigen is. De gevoelsuitdrukking in de werken wordt extra benadrukt door de agressieve symptomen van een verloren boomzaag.
De kiem van Göhringer ligt in het zwarte woud waar een veelvoud van deze materie voorhanden is. Maar Priors wortels bevinden zich in de Zwitsers-Italiaanse grensstreek, waar cederhout meer aanwezig is. Beide artiesten bevinden zich op andere pistes, zo staat bij Prior het thema van 'de mens' centraal. Hij laat op neonexpressionistische wijze, zonder voorbedachtheid, mensfiguren ontstaan waarbij vervormde koppen en lichamen die een beklijvende indruk nalaten. Hij behandeld de onderdrukte mens die aan zijn lot overgelaten wordt.
Göhringer verzaakt sinds de vroege jaren negentig aan eender welke figuratieve allusie in zijn sculpturen. Hij ontwerpt in drie-dimensionale composities zijn 'kruezschichtungen', hiermee beduidt hij zijn met de kettingzaag ontstane verticale en horizontale patronen die vlakte en ruimte, lijn of lichaam behandelen. Nadien ontstonden ook zijn 'Lichtlöcher' waarin hij in massieve houtmassa's subtiele lichtstralen doorlaat. Tegenwoordig stelt hij de volumes zelf in vraag, en daagt hierbij de zwaartekracht uit door spanningsvelden te vormen waarbij hij zwaardere massa’s uitspeelt op tengere steunpunten.
Hoe overtuigend de lijnen en de lichtgaten van Göhringer zich met de figuren van Prior kunnen conjugeren bewijst in het bijzonder de uitdrukkingskracht van het beeld ‘Figur und Linie’ waarbij Prior zijn typische mensfiguur een sensibele verfijning krijgt van Göhringer zijn fragmentarische ingreep. De werken van Göhringer en Prior, worden op merkwaardige wijze in de ruimte geplaatst, waarbij nuances worden gecreëerd van mensenfiguren in combinatie met het filigraan aspect dat wordt geaccentueerd door witte of zwarte beits.
Met een dergelijk ‘Cross-polination’ experiment beleven Prior en Göhringer elk op een soevereine en indrukwekkende wijze een bijzondere kunstbeleving waarbij beiden hun ruimte opeisen, zonder hun noodwendige standpunten te verliezen, en zonder het verlies van het rijpingsproces en spanningsveld.