Noemt haar sculpturen zelf: “verstilde momentopnames van natuurlijke vormen die midden in een groeiproces zitten.”  Daarmee refereert zij niet alleen naar het motief als zodanig - meestal onderdelen van bloemen - maar ook aan haar eigen artistiek groeiproces. Manshanden groeit als het ware met haar kunst mee.

Ze kreeg haar opleiding aan de Gerrit Rietveld academie in Amsterdam. Hoewel geïnspireerd door de natuur, vertoont haar werk een grote mate van abstractie. Door zich te concentreren op de ornamentele kwaliteiten van bloemen en planten, door ze te stileren, te vergroten en uit te voeren in felle, vaak monochrome kleuren, ontstaan er objecten met een sterke autonome uitstraling en monumentaliteit.

Als grote waardeerster van de Duitse beeldhouwer /fotograaf Karl Blossfeldt,  die naam en faam verwierf met zijn detailopnames van planten, die op hun beurt  bewonderd werden voor hun eigen esthetiek, legt zij eveneens waardering bloot voor ornamenten van Keltische en Afrikaanse volkeren met hun vlechtwerk en kantachtige structuren of door de fijne kanten mutsen uit de traditionele Nederlandse  klederdrachten.

"Het onderzoek naar de zeggingskracht van herhalende lijnen is één van mijn belangrijkste uitgangspunten" aldus Manshanden – “een zoektocht naar de onderlinge verhoudingen. Ik wil de suggestie oproepen van een onafgebroken, grafische lijn. Alsof je een potlood op een vel papier zet en dat tijdens het ganse tekentraject niet meer loslaat.”   (F.Hoekstra)