De schilderijen van Badenhorst roepen een wereld op van oosterse, vooral boeddhistische invloeden. Hij inspireert zich voornamelijk op het boek “The Tibetan Book of the Living and the Dying” van Sogyal Rinpoche. Zijn werk benadrukt het belang van stilte en zelfontleding in onze wereld van chaotische stimuli.

Zijn thema’s weerspiegelen ook een wisselwerking tussen spiritueel ontwaken en de afgelegen plek in de Karoo waar hij opgroeide.  Zijn ganse oeuvre is dan ook een innerlijke ontdekkingsreis in evolutie naar volledigheid, evenwicht, symmetrie en illuminatie, gesymboliseerd in het beeld van het ei, de vaas of de urne. Vegetarische patronen lijken ook een constante. Deze plantaardige substanties zijn gebaseerd op fotogravures van Karl Blossfelt die natuurstudies maakte voor zijn leerlingen. De natuuranalyses van Badenhorst zijn echter vormstudies die bijna onherkenbaar zijn uitvergroot en die vormelijk ondersteund zijn door de gelijke behandeling van voor- en achtergrond. Zoals steeds gebruikt hij daarvoor een monochroom palet waarvan hij de  gelijkaardige pigmenten in verschillende glacislagen  op het doek strijkt .

Met een niet aflatend oog voor het detail komen uiterst verfijnde en verstilde doeken tot stand die de kijker aantrekken en intrigeren.

Voor Badenhorst is kunst maken een meditatieve daad en een introspectieve reis daarin. De tocht naar binnen wordt de tocht naar buiten.