Heidrun Kohnert vindt haar baksteenmateriaal in de omgeving van de "Sudweher Marsch" uit  oude beddingen van de Wezer rivier.

Zij laat zich  inspireren door de manier, waarop de baksteenindustrie het bouwmateriaal structuur geeft en ziet in één enkel exemplaar reeds het monumentale aspect van een opeenstapeling voor architectonische doeleinden.

Constructie en deconstructie laten haar toe, een eigen poëzie te ontwikkelen in het opbouwen of afbouwen van een ruimte.

De werken van Kohnert spreken over menselijke verwezenlijkheden, over de steen geworden getuigenissen uit de hand van de mensheid.

Juist zoals de tijd zijn invloed heeft gehad op het neerzetten van sedimentaire korrels klei in een rivierbedding, om  vervolgens tot steengoed verwerkt te worden  en zich toe te vertrouwen aan de tand des tijds, zo kan men ook een spoor van herinnering waarnemen in het werk van Heidrun Kohnert.