De sculpturen en installaties van Jeffry roepen in eerste instantie een vergelijking op met een hoop schroot.

Zijn ruimtelijke beelden bestaan uit gevonden voorwerpen en materialen, ogenschijnlijk nonchalant geordend. Maar doordat de beelden volledig witgekalkt zijn, transformeren ze tot een homogeen geheel en verkrijgen ze een  bepaalde sereniteit alsof ze van een andere wereld afkomstig zijn.

De grillige, geabstraheerde vormen, waaruit zijn sculpturen en installaties zijn opgebouwd, bevatten narratieve elementen, maar zijn nergens echt expliciet.

Enkele terugkerende thema’s in Koopman’s werk zijn waanzin en geweld, eenzaamheid en de leegte van het bestaan.

De toeschouwer moet echter zijn eigen associatieve vermogen inzetten, omdat de werken de thematiek grotendeels in het ongewisse laten.

Joanne Dijkman,