Lothar Seruset toont ons in een verscheidenheid  van beelden hoe de mens in elkaar zit. Hoe hij zich onderscheidt in hoe hij er uitziet, in zijn houding ten opzichte van dingen en situaties die hijzelf belangrijk vindt.

Zwijgzame figuren dragen de ongewoonste dingen. Het kan bij ons absurd overkomen. Hijzelf daarentegen vindt deze situatie heel natuurlijk.

Op overtuigende wijze staan zij op hun kop en houden evenwicht in bedwang.

Verzonken in hun toestand leven zij verder in een eigen kosmos en zij geven ons de indruk hen met onszelf te identificeren.

Met hun ruweoppervlak en hun gestuurd kleurpalet brengt Lothar in ieder figuur een karakteristieke houding tot uitdrukking. Enkel in hun stoïcijnse zelfgenoegzaamheid en gelatenheid voelen zij zich comfortabel.

Op een geniale wijze snijdt, kerft, hakt en zaagt de kunstenaar zijn ideeën uit.

Zoals alle goede beeldhouwers maakt hij daarmee zichtbaar wat er in het  hout  verborgen zat.