Mary Kershaw legt in haar menselijke figuren een expliciete poëtische sfeer vast die beklemmend kan werken.

In een helkleurig palet van lichtgroen en lichtblauwe tinten en in een expressieve figuratie, die als het ware spontaan geboetseerd wordt in klei en porselein, slaagt zij er ten volle in haar emoties weer te geven.

Haar keramieken vertonen verstolde organische groeiprocessen door de manier waarop zij met bandages haar figuren opbouwt alsof gebalsemde mummies terug opstaan om een nieuwe taak te vervullen. Haar inspiratie put ze uit de mythologie in combinatie met gebeurtenissen die gefilterd zijn uit de meer recente geschiedenis. De toeschouwer kan er op zijn beurt een eigen interpretatie uit distileren.