Het werk van Ros Burgin ontstaat door het onderzoek of het in vraag stellen van hedendaagse toestanden evenals de bezorgdheid over de mondiale beperkingen van vrijheid en grenzen. Zij gebruikt daarbij de meest diverse materialen en methodes waarbij recyclagematerialen zeer frequent voorkomen. Recent verwerkt zij ondermeer muziekinstrumenten, boeken, kapstokken, kleren, magazines, fietsbanden, fietszadels, woorden en visnetrollers.

In ‘Shared Ground’ wou zij graag met haar werk ‘Domus’ de link leggen naar de wielrennergekte die bovenop ‘de Kwaremont’ woedt en aantonen dat ‘de Kwaremont’ ook een broeinest kan zijn van kunstenaars, vandaar dat zij een nest bouwde uit gerecycleerde fietsbanden met daarin enkele fietszadels. Banden leggen een hele afstand af vooraleer zij afgedankt worden. Daarbij komt duurzaamheid en groentransport ter sprake. Het nest staat ook voor de man - vrouw verhouding en het is tevens een veilige plaats, een anker, een heimat.

Met deze vorm van ‘Arte Povera’ verwijst zij tevens naar ‘birdwoman’ van de gelijknamige film en theatervoorstellingen met als thema ‘Come feed the birds and show them you care’.

Met haar installatie ‘Spinnen’, die bestaat uit verschillend gekleurde bloemvormen, verwijst zij niet enkel naar het kleurige aspect van het wielrenners peleton, maar tevens naar het ‘Papaver-embleem’ dat als symbool voor ‘de Groote Oorlog’ de situatie van vernieling en verovering aankaart.

Haar werk ‘Offshore’ behandelt hetzelfde principe als bij ‘Domus’. Bestaande uit visnetringen die in een vorig verleden sporen nalieten op de zeebodem, terwijl het geheel lijkt op een harige rups of een zeeëgel.

In haar werk  ‘Exlibris’ verwerkt zij boeken die in een vorig bestaan fungeerden als catalogen voor de Royal Academie, wat op zich verwijst naar de diversiteit aan kunstgehalte.

Het ‘Corset’ behandelt de taal, de woorden, de vorm. De boekruggen spreken een formele taal terwijl de inhouden meestal dezelfde thema’s kenmerken, man - vrouw, innerlijk - uiterlijk, kortom: de sociale geschiedenis.