Na een carrière als keramist wendde Dumont zijn talent aan als scenograaf voor de activiteiten van verscheidene bekendheden uit de stripwereld zoals Philippe Geluck, François Schuiten e.a.

Tussen zijn podiumprojecten in oa. Angoulème, Parijs en Brussel, die hij samen met zijn vriendin Monique Calande realiseerde, bedenkt hij zijn speelse mobielen.

Zijn werk ‘D’hélice’ bestaat uit een serie lepels die gemonteerd zijn op een vijf meter hoge mast in roestvrij staal. Bij de minste bries draaien deze lepels in een spiraal die oneindigheid suggereert.

Men kan in dit lepelspel duidelijk een link bedenken naar het voedselprobleem in de wereld. Terwijl de westerse bevolking genoegdoening beleeft aan de ‘délices: de fijnkost’ moet men vaststellen dat het voedselprobleem steeds acuter wordt in andere delen van de wereld.

Het werk behelst ook de term ‘élice’ wiek. Als wieken draaien deze lepels rondom een as, zij draaien ook soms in de tegenovergestelde richting.

Het is duidelijk dat Xavier Dumont allereerst een technische perfectie nastreeft en dit met een meditatief karakter.